Soms ontdek je bij het citeren van een bron dat er een fout in de oorspronkelijke tekst staat. Er is bijvoorbeeld een tikfout gemaakt of er staat een verkeerd leesteken in het citaat. Zulke taalfouten in citaten mag je soms verbeteren. Alleen als je de APA-stijl volgt, gelden andere regels. In zo’n geval neem je de fout over en zet je er een notitie achter. Hoe dat werkt? Wij leggen je graag uit wat precies de richtlijnen zijn wanneer je taalfouten in citaten tegenkomt.
Mag je taalfouten in citaten verbeteren?
Stel: je komt een d/t-fout tegen in een bron die je aanhaalt of het valt je op dat de oorspronkelijke auteur een tikfout heeft gemaakt en een letter is vergeten. In principe zou je denken dat je zo’n taalfout in een citaat mag verbeteren. Als je de APA-regels volgt, gelden alleen andere richtlijnen.
Hoe werkt dit bij de APA-stijl?
Volgens de APA-stijl moet je in zo’n geval de taalfout laten staan en zet je daarachter (in het citaat) de tekst “[sic]”. Het woord “sic” maak je daarbij cursief. Met die markering geef je aan dat de taalfout al in het oorspronkelijke artikel stond en dat het dus niet een door jou gemaakte fout is.
De volgende voorbeelden laten zien hoe dit eruitziet:
Voorbeeld 1
Oorspronkelijke tekst
De huidige generatie houd zich veel bezig met duurzaamheid.
(Hier zou “houd” geschreven moeten worden als “houdt”.)
Citaat met markering taalfout in APA-stijl
Jansen (2019, p. 5) zegt hierover in zijn artikel: “De huidige generatie houd [sic] zich veel bezig met duurzaamheid.”
Voorbeeld 2
Oorspronkelijke tekst (een antwoord op een enquêtevraag)
Ik vind dit geen goed idee, omdat jongeren hieronder zouden leiden.
Citaat met markering taalfout in APA-stijl
De respondent zegt hierover het volgende: “Ik vind dit geen goed idee, omdat jongeren hieronder zouden leiden [sic]”.
Voorkom ook deze taalfout bij citaten
Een taalfout die we vaak in scripties tegenkomen, gaat over het gebruik van leestekens bij citaten. De APA-regels zeggen hier namelijk iets anders over dan de gebruikelijke taalregels.
Normaal is de regel dat je een punt in een citaat zet, daarna de aanhalingstekens sluit en vervolgens niet nogmaals een punt toevoegt. Bij de APA-regels doe je dit anders. Daar laat je de punt aan het eind van een citaat weg. Je eindigt het citaat (zonder punt) met dubbele aanhalingstekens, zet daarna de bronvermelding en dan de afsluitende punt.
Dit voorbeeld maakt duidelijk hoe dat eruitziet:
Niet correct:
“Duurzame ontwikkeling is juist nu extreem belangrijk.”, vindt Pieters (2023, p. 32).
“Duurzame ontwikkeling is juist nu extreem belangrijk.” (Pieters, 2023, p. 32).
Wel correct:
“Duurzame ontwikkeling is juist nu extreem belangrijk”, vindt Pieters (2023, p. 32).
Standaard taalregels:
Volgens de standaard taalregels zou je zo’n citaat als volgt opmaken:
Pieters (2023, p. 32) stelt daarover: “Duurzame ontwikkeling is juist nu extreem belangrijk.”
De punt is dan onderdeel van het citaat.
APA-regels voor leestekens:
In de APA-stijl komt die punt na de afsluitende aanhalingstekens te staan:
Pieters (2023, p. 32) stelt daarover: “Duurzame ontwikkeling is juist nu extreem belangrijk”.
Geen fout over het hoofd zien?
Ook dit soort kleine taalfouten zijn zaken waar onze AthenaCheck-editors op letten als ze je scriptie nakijken. Wil je jouw scriptie laten nakijken op spelling, bronvermelding en structuur of rode draad? Laat het over aan onze ervaren editors.
Onze editors kunnen jouw document al binnen 24 uur nagekeken terugsturen. Zonder fouten of kromme zinnen en in de juiste academische schrijfstijl geschreven!